2023-04-11

Je kunt verdriet pas loslaten als je het kan toelaten.

Bij rouw en verlies denk je meestal aan het verliezen van een persoon door de dood. Maar je krijgt ook met rouw en verlies te maken bij het verliezen van ‘zekerheden’ in je leven, zoals het verliezen van je baan, bij echtscheiding en ook bij het verliezen van je gezondheid.

Mensen die kanker hebben (gehad) gaan ook door een periode van rouw. Na de behandeling gaan zij verwerken dat zij oog in oog hebben gestaan met de eindigheid van het leven. Maar het leven van de patiënt wordt ook totaal overhoop gegooid door ontstane beperkingen, zoals de lichamelijke effecten van een behandeling, ernstige vermoeidheid of de verandering van het karakter.

Rouw wordt vaak onderschat en krijgt onvoldoende aandacht. We besteden te weinig tijd en aandacht aan ons gevoel. Maar gevoelens van rouw zouden juist de volle aandacht moeten krijgen. Dan pas verwerk je je verdriet en kan je weer verder met je veranderde leven. Het rouwproces is het begin van het veranderproces.

De veranderingen in het leven van de patiënt maken ook dat hun sociale contacten veranderen. Kankerpatiënten zullen nooit meer de ‘oude ik’ worden door alles wat ze hebben meegemaakt en dat is voor familie en vrienden vaak moeilijk. Sommigen haken af en andere contacten worden alleen maar intenser.

Een rouwperiode is vaak intens. Het geeft veel emoties die elkaar afwisselen: ongeloof, boosheid, somberheid, verdriet, aanvaarding en aanpassing naar de nieuwe situatie.

Voor rouw staat geen tijd. De emoties komen en gaan. Steun van familie en vrienden is heel belangrijk. Zonder steun stagneert het rouwproces.

Familie en vrienden rouwen vaak ook om het verlies van de gezondheid van de patiënt. Hun leven staat ook op z’n kop. Het kan voor hen dan lastig zijn om die steun te bieden. In dat geval is het goed om als patiënt en mantelzorger te praten met een professional. Daar kun je je verhaal kwijt en kun je je verdriet onder ogen komen, in een veilige omgeving.